Rate this post

Obecnie kolorowy telewizor w domu jest normą i nikt nie wyobraża sobie bez niego życia, jednak nie zawsze było tak kolorowo. W latach dwudziestych ubiegłego stulecia prowadzono badania nad stworzeniem, a potem rozwojem telewizji kolorowej. Realizacja tych projektów miała miejsce dopiero w latach pięćdziesiątych, gdy ludzie nauczyli się już w jaki sposób używać układów elektronicznych i ich miniaturyzacji, aby były niezawodne. Badania wykazują, że oko człowieka posiada zmniejszoną rozdzielczość gdy rozróżnia kolory. Dlatego wykorzystano teorię, według której kolor każdego punktu obrazu zostaje odczytywany jako wartość czerwonego, niebieskiego i zielonego. Jeśli dodamy te kolory w odpowiednich proporcjach uda nam się stworzyć wszystkie inne barwy. W momencie rozwoju telewizji kolorowej dużą popularnością cieszyły się odbiorniki monochromatyczne. Dla zachowania kompatybilności tych systemów informacja o kolorze zostawała podawana dodatkowo i odbiorniki czarno-białe po prostu na nią nie reagowały. W zależności od systemu sposób, w jaki kodowane są informacje o kolorach podstawowych różnią się między sobą. Takie różnice występują pomiędzy krajami. Nie ma jednego ujednoliconego systemu, tylko każde państwo stosuje wybrany przez siebie.